قرارگیری تصرف های مختلف در یک ساختمان یا ایجاد ساختمان های دارای تصرف های مختلف در مجاورت یکدیگر در یک کاربری زمین واحد، باید علاوه بر انطباق با این مقررات و سایر مباحث مقررات ملی ساختمان، با ضوابط پیش بینی شده در طرح های مصوب شهری نیز منطبق باشد.

همجواری تصرف ها در ساختمان باید به نحوی باشد که مساله اشراف و دید از تصرف های دیگر به تصرف مسکونی، از طریق سطح نورگذر و بازشوهای پنجره یا درهای ورودی، با رعایت ضوابط در خصوص فضاهای باز، به حداقل تقلیل یابد.

نحوه قرارگیری فضاهای مختلف در هر تصرف و همجواری تصرف های مجاز در طرح معماری یک ساختمان، به تشخیص طراح معمار، بر اساس نیاز ساکنین و در صورت عدم مغایرت با مفاد این مقررات و سایر مباحث مقررات ملی ساختمان، با تایید شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان تعیین می شود.

تغییر یک فضا با واحد تصرف به فضا یا واحدهای تصرفی با کارکرد دیگر، تنها در صورت عدم ایجاد اختلال در ایمنی ، دسترسی و کارکرد فضاها یا تصرف های مجاور و انطباق مشخصات جدید آن فضا و ساختمان با الزامات تعیین شده در مباحث مقررات ملی ساختمان مجاز است.در اینگونه موارد، رعایت مقررات مربوط به تصرف های با خطر بیشتر الزامی خواهد بود.